Het Merlet College in Cuijk ligt in een regio die een brandhaard van de corona-epidemie is. Dat laat niemand onberoerd. Een aangepast ritme in de schooldag helpt leraren en leerlingen om mentaal in balans te blijven, vertelt adjunct-directeur Willem van den Kieboom.
Ander ritme
Sinds drie weken hebben de leerlingen van het Merlet College een ander ritme in de schooldag. Allereerst is, zoals op meer scholen, de lesduur teruggebracht tot 30 minuten. Dat heeft vooral praktische redenen: “Leraren geven aan dat ze na 30 minuten wel klaar zijn met hun instructie”, zegt adjunct-directeur Willem van den Kieboom: “Online interactie is toch anders dan in de klas.” Daarnaast is echter ook de lessentabel van de onderbouw aangepast, en die wijziging komt vooral voort uit de wens om leerlingen en leraren wat broodnodige ontspanning te geven.
Mentaal zwaar
“Onze regio is hard getroffen door corona”, vertelt Willem. “Mentaal is het zwaar: iedereen kent wel iemand die naar het ziekenhuis moest of overleden is. Op zeker moment was door diverse oorzaken een kwart van onze leraren niet inzetbaar. Het is nu nog te vroeg om terug te kijken op wat ons allemaal overkomen is. Maar op dit moment willen we leerlingen en leraren zo veel mogelijk rust geven. Een ingekort rooster met duidelijke begin- en eindtijden helpt daarbij. Leerlingen in de eerste drie leerjaren hebben daarom nu minder uren: 20 uur voor leerjaar 1 en 2, en 25 uur voor leerjaar 3. Als een tweedeklasser van 9 tot half 2 goed aan school heeft gewerkt, mag hij trots zijn, vinden wij.”
24/7 ‘aan’
Ook voor Willem als schoolleider is het een intensieve periode. “Sinds begin maart vliegen de dagen voorbij. In een situatie waarin je de mensen niet ziet, is het belangrijk om iedereen aangesloten te houden. Voor de leden van de schoolleiding betekent dat: veel bellen en reageren op mails. Waar je normaal soms even afstand neemt, sta je nu 24/7 aan. Als ik in het weekend een mailtje krijg van een leerling die zegt dat hij zich zorgen maakt, dan voel ik toch de behoefte om meteen te reageren.”
“Waar je normaal soms even afstand neemt, sta je nu 24/7 aan”
Klankbord
Naast verbinding is ook daadkracht belangrijk, ervaart Willem. “In deze situatie heeft iedereen behoefte aan duidelijkheid vanuit de schoolleiding. Tegelijkertijd volgen de zware besluiten elkaar dag na dag op en vraag ik mezelf af of ik het goed doe. Het helpt mij om een klankbord te hebben: een groep mensen op sleutelposities in de school bij wie ik kan checken of ik op koers lig. Dat zijn natuurlijk mijn mede-MT-leden, maar bijvoorbeeld ook onze technator, dat is de coördinator van het Technasium. Denken zij in dezelfde richting als ik, dan wordt dat de koers en dan houden we daar in principe aan vast.”
Meer interesse
Ondanks alle zorgen heeft de crisissituatie ook mooie kanten, zegt Willem. “Er is in alle lagen van de organisatie een enorme energie. Tot aan de schoonmakers toe: het gebouw is nog nooit zo schoon geweest! Mensen zijn ook wat liever naar elkaar. Leerlingen die op school komen voor een schoolexamen, vragen bijvoorbeeld aan mij hoe het gaat. Er is meer wederzijdse interesse en dat voelt goed.”
“Neem mensen niet alleen mee langs inhoudelijke argumenten, maar deel ook je gevoelens”
Begrip
Een persoonlijke les die Willem meeneemt, is om voortaan iets minder zakelijk te communiceren. “Als schoolleiding hebben we de afgelopen tijd voor lastige besluiten gestaan. Zo moesten we het besluit nemen om de school te openen voor de schoolexamens terwijl de ambulances hier in de buurt nog af en aan reden. Leraren en ouders die in de zorgen zitten, kunnen zo’n besluit moeilijk begrijpen. Maar wij konden niet anders: als schoolleiding moet je verder kijken. Ik heb gemerkt dat het een groot verschil maakt als je mensen in zo’n geval niet alleen meeneemt langs de inhoudelijke argumenten, maar ook je gevoelens deelt: het wikken en wegen, de onzekerheid of je er goed aan doet. Dat waarderen ze, dan ontstaat begrip.”
